Gołębia
| Nazwa średniowieczna | Gołębia |
| Nazwa do roku 1918 | Taubenstrasse |
| Nazwa do roku 1939 | Gołębia |
| Nazwa do roku 1945 | Taubenstrasse |
| Nazwa do roku 1990 | Gołębia |
| Nazwa obecna | Gołębia |
| Opis wg Z.Zakrzewskiego | Nazwa, jak przypuszcza historyk Artur Kronthal, wiąże się z tym, że właśnie gołębie upodobały sobie Farę i jej najbliższe przedpole. |
| Opis wg Z.Zaleskiego | W mieście średniowiecznym biegła mniej więcej w tym samym miejscu uliczka nazwana później (ale jeszcze w czasach I Rzeczypospolitej) Gołębią. W czasach najstarszych mogła, według Warschauera, ulica blisko muru południowego nosić nazwę, podaną tylko po niemiecku "Zittergasse". Kronthal tłumaczy, że ulica zawdzięcza swą nazwę gromadom gołębi przy Farze, wersję tą uważam za trochę mniej prawdopodobną, choć możliwą. Nazwa aprobowana oficjalnie w brzmieniu polskim 16.06.1919r. |
| Opis wg M.Mottego | ...zrobimy wycieczkę na Gołebią uliczkę, wszystkim nam siwym Poznańczykom tak pamiętną.Budzi tutaj rozliczne wspomnienia nie tylko widok Fary i przyległego pojezuickiego klasztoru, który teraz, od początku pruskich czasów, rejencyą zwykle nazywają, lecz przedewszystkiem widok tego starego, niepozornego budynku, tworzącego róg z jednej strony Jezuickiej, z drugiej zaś Klasztornej uliczki. Struktura jego zewnętrzna została do tej chwili taką, jaką mu od samego początku nadano; zmieniła sie jednak ostatniemi czasy o tyle, że zrobiono w nim od ulicy Jezuickiej wnijście, którego przedtem nie było, a dawniejszą szeroką bramę, wychodzącą na Gołębią i kończącą sie łukiem u góry, przekształcono na wązkie drzwi czworoboczne. Wewnątrz owego budynku, odkąd go przekształcono na mieszkania prywatne, zajść musiały naturalnie daleko znaczniejsze zmiany, które wpadną w oko każdemu, co go pamięta, gdy służył jeszcze pro publico bono. Stał już za czasów Rzeczypospolitej, wybudowali go ojcowie Jezuici i pierwotne jego dzieje znajdziesz może w Historyi Łukaszewicza, ja ci prawię tylko co sam sobie jeszcze przypomnieć zdołam. Otóż od chwili, kiedy tu pierwszy raz wszedłem z książkami pod pachą, aż do dnia, w którym ztąd ostatni raz wychodziłem, świecił w łuku nad ową jedyna bramą, na czarnej desce, białemi, nieco zatartemi literami, napis: Lycee, a później, przez lat kilkanaście, mniej więcej od roku czterdziestego, na białej tablicy, czarnemi literami, inny napis: Gymnasium ad St. Mariam Magdalenam. |
| Opis współczesny | Wjazd w uliczkę od strony placu Kolegiackiego nie jest możliwy - wbetonowane zostały tutaj specjalne słupki. Idziemy więc piechotą. Po lewej stronie mamy gmach Urzędu Miasta, po prawej - późnogotycki budynek probostwa farnego, przebudowany w XVIII wieku w stylu barokowym. Mijamy ulicę Klasztorną i po prawej stronie mamy budynek Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej. Do roku 1858 mieściło się w nim Gimnazjum św.Marii Magdaleny. Po drugiej stronie ulicy patrzymy koniecznie pod nogi - z kostki brukowej wyrasta serce dzwonu niestniejącej od ponad 200 lat kolegiaty św.Marii Magdaleny. Mijamy Farę po lewej stronie oraz wylot ulicy Świętosławskiej po prawej. Odnotowujemy Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków oraz siedzibę Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (piękny gotycki portal). Do ulicy Wrocławskiej mijamy jeszcze kilka obiektów hadlowych oraz sympatyczną małą kafejkę. Odcinek między Wrocławską i Szpitalną to głównie siedziby banków oraz punkty handlowe, zdecydowanie najmniej interesujący fragment ulicy. |
Serce dzwonu
Dziedziniec Szkoły Baletowej
Maj 2019
Ulica położona w centrum, na południe od Starego Rynku. Odchodzi na zachód od ulicy Szkolnej, kończy się na Placu Kolegiackim.
Wyświetl większą mapę